Bruksizm

Bruksizm (z greckiego: zgrzytać zębami) to termin określający niekontrolowane, mimowolne zaciskanie zębów i zgrzytanie nimi, które występuje najczęściej podczas snu lub w sytuacjach stresowych. Może prowadzić nie tylko do pękania szkliwa i ścierania zębów, ale także do ich osłabienia i rozchwiania oraz powstania zmian zwyrodnieniowych w stawach skroniowo-żuchwowych. Bruksizm leży również często u podłoża niezdiagnozowanych przewlekłych bólów głowy, dolegliwości bólowych karku i mięśni obręczy barkowej.

Bruksizm dotyczy aż 8-20% populacji. Najczęściej dotyka osób zestresowanych, mających problemy rodzinne lub piastujących wysokie i odpowiedzialne stanowiska. Jego przyczyną jest nadmierne napięcie mięśni żwaczy i mięśni skroniowych, najczęściej spowodowane stresem i napięciem emocjonalnym. Napięcie to jest nieuświadomione i niekontrolowane. Często jedynym objawem, dostrzegalnym przez pacjenta, może być poranny ból głowy, szczęki lub mięśni twarzy.

Bruksizm może prowadzić do zmiany rysów twarzy – twarz staje się „kwadratowa”, z silnie zarysowaną linią żuchwy. Dzieje się tak, gdy dochodzi do przerostu mięśnia żwacza, w wyniku jego stałego nadmiernego napięcia. 

Konwencjonalne metody leczenia bruksizmu polegają na stosowaniu szyn relaksacyjnych, fizjoterapii i pomocy psychologa w redukcji stresu. Bardzo skuteczną metodą leczenia jest wstrzykiwanie toksyny botulinowej do mięśni żwaczy. Ostrzyknięcie toksyną tych mięśni zmniejsza ich napięcie i ból. Po pewnym czasie zanika również objaw zgrzytania zębami, a rysy twarzy w okolicy żuchwy ulegają złagodzeniu.